ارزیابی مواجهه شغلی پرسنل اتاق عمل با گاز هوشبر ایزوفلوران

مقدمه: پرسنل اتاق عمل به صورت اجتناب ناپذیری در معرض استنشاق گازهای هوشبر از جمله ایزوفلوران هستند. تماس مزمن با این ترکیبات خطر سقط جنین خودبخودی و ناهنجاری های مادرزادی را افزایش می دهد. در این پژوهش میزان تماس با گاز ایزوفلوران در هوای اتاق عمل و منطقه تنفسی پرسنل اتاق عمل تعیین گردید. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی غلظت ایزوفلوران در نواحی دور و نزدیک در اتاق عمل گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد با روش osha103 و با استفاده از ذغال فعال نمونه برداری و با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی با دتکتور یونیزاسیون شعله ای(gc/fid) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین غلظت گاز ایزوفلوران حاصل از نمونه های گرفته شده mg/m307/4±06/4، حداکثر آن mg/m3597/19 و حداقل آن mg/m3122/0 است. میزان آلودگی در محیط تنفسی پرسنل اتاق عمل در 9/47% از نمونه های گرفته شده در ناحیه نزدیک، 3/33% در ناحیه دور و 6/40% از کل نمونه های گرفته شده، بالاتر از غلظت مجاز پیشنهادی انستیتو ملی ایمنی و بهداشت حرفه ای آمریکا بود. گرچه از نظر آماری بین غلظت اندازه گیری شده در ناحیه دور و نزدیک، نتایج تفاوت معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری: میزان آلودگی با گاز هوشبر ایزوفلوران در اتاق عمل مورد مطالعه بالا می باشد از طرفی نرخ تولید آلودگی نشان داد که نرخ تولیدآلاینده در روزهای مختلف با توجه به نوع جراحی می تواند تا 17 برابر متفاوت باشد. بنابراین اقدامات کنترلی از جمله تعبیه سیستم تهویه هوا و پاکسازی مناسب و استاندارد در اتاق و پایش دوره ای عملکرد آنها ضروری است.